Helsinki Centraal

Vrienden,

U dacht misschien dat ik ondertussen veranderd was in een eekhoorn en geduldig mijn winterslaap aan het voorbereiden ben. Niets is minder waar. Ik geniet nog steeds van wat als een luxeleventje kan omschreven worden. Of toch ongeveer, want je mag dat nu ook weer niet overschatten. Ook hier moet naar de les gegaan worden, weer of geen weer. Maar voorts kan ik niet klagen. Een kleine bloemlezing...

De Finse taal klonk mij de eerste weken eerder vervelend dan aangenaam in de oren. Door de veel te lange woorden, zangerige klank en snelheid, maar vooral omdat je er werkelijk geen kak van verstaat. Ook de Finse lessen heb ik aan mij laten voorbijgaan, al kwam dat vooral omdat het vier maand vier uur per week was én omdat ik er geen credits voor krijg. Maar stilaan intrigeert het mij toch en blijkt het minder moeilijk dan je op het eerste gehoor zou denken. Ik heb er dus maar een Fins boek bijgenomen en ga er nu en dan wat in leren. Volgende keer een blogpost in het Fins. Dat staat vast.

Wie wél Finse lessen neemt is Benjamin. Benjamin, mijn Hongkong flatmate die in het begin figuurlijk over alles struikelde, leert bij. Ge moet weten, Finnen rollen hun r uitgebreid. De pogingen van Benji om hetzelfde te kunnen zijn bijzonder ludiek. Maar het begint stilaan te lukken. Hij weet ondertussen ook dat vrouwtjes met een knuffel niet meteen seks bedoelen. Dat leidde in het begin al wel eens tot genante taferelen.
Ik heb trouwens met hem Tallinn bezocht, op een zucht van Helsinki (al doet de ferry er wel zo’n drie uur over). Wat ons beloofd was als het Brugge van het, euh noordoosten bleek er maar een flauw afkooksel van als ik eerlijk ben. Nu, ik heb ervan genoten hoor. Met z’n middeleeuwse wallen, knusse huizen en indrukwekkende kerken is het een pak pittoresker dan Helsinki. Maar ook niet meer dan dat. Al waren die zes uur misschien net iets te weinig om de stad te doorgronden.
Mijn andere flatmate Terry, aka Oaklohomy, is ondertussen meer dan genezen. Hoewel soms nog wat bedeesd, leer ik hem steeds beter kennen. Interessant menspersoon die nu en dan iets vertelt dat je helemaal niet had zien aankomen.

Voor moest ik het nog niet gezegd hebben: Finland is sauna en sauna is Finland. Het is hier dat de sauna in z’n meest gekende vorm is uitgevonden, nergens ter wereld gaan mensen zo vaak zweten als een paard in een veel te kleine kamer. 1,6 miljoen sauna’s zijn er, voor amper 5 miljoen Finnen. Mijn eerste sauna ervaring hier was meteen de meest authentieke. Met een veel te grote hoop mensen in een zelfgebouwde houtgestoofde sauna. Dat we ondertussen ook onze longen kapotademden met rook kon ons werkelijk gestolen worden. Waarschijnlijk had dat laatste met het totaalconcept te maken. Die blokhut stond namelijk in een bos, naar Vlaamse normen in the middle of nowhere, aan een sprookjesachtig meer. Denk aan Into The Wild, maar dan met eten. En zonder sneeuw. En niet alleen, maar met twintig man. Enfin, check de foto’s voor een beter beeld..

Ik hoor dat België alweer enkele grote meneren kwijt is, dat is droevig nieuws. Gelukkig kunnen we ons allen moreel optrekken aan de heiligverklaring van wijlen P. Damiaan, wij Belgen zijn dappere mensen. Al zal het VDB waarschijnlijk worst wezen. En ik moet toegeven, mijzelf ook... ook al klik ik nog steeds meer dan gezond is op de DeRedactie-refresh button, het begint toch af te nemen. Stilaan geen Vlaamse radiostreaming meer, geen herhalingen van Het Journaal en geen DS online. Alleen Phara kan mij soms nog overtuigen (lees: verleiden). Niet dat ik dan Fins nieuws lees in de plaats, maar Finse radio is –vergeet even het onverstaanbaar gebrabbel- wel vrij strak. Check RadioHelsinki.fi en ook BassoRadio.fi voor de nieuwsgierigen.

Pater Damiaan gesproken, hoe zou het nog zijn met Vandeputte Nico? Als iemand weet of hij nog in leven is, laat gerust weten...

Groeten uit geitenwollensokkenland. Volgende keer meer spinal tab en sprookjes!

PS: Vergeef mij als ik soms niet antwoord op jullie mails, feeds of berichtjes. Dat betekent niet dat jullie stom zijn, noch oninteressant. Het ligt eerder aan mijn vergeetachtigheid.

Mezelf in woord en beeld:

De amandelen van de heer Jona Bechtolt, zanger bij YACHT van beroep. In Redrum, leuke club in het centrum van Helsinki. Goed optreden trouwens, op een podium van 10 cm hoog. Dansbaar en op een knuffelafstand.

Vorige week een prinses op bezoek gekregen.

Een boom van goud.

Lijkt het hier 30°C? Mis, vriezen deed het...

Het meest gefotografeerde 'ding' in Helsinki. Waarom zou ik dan achterblijven...?

Slurpslurp. Koffie'tje? Cinnamon roll?

Karhu by night

Het beruchte cottage-weekend. The day after.

Rechts de sauna. Nog geprobeerd om na een zweetsessie bij het meer te komen, maar de duisternis en glibberige rotsen lieten dat niet toe.. afkoelen met wat putwater dan maar.