Alles waar ik voor het vertrek ook maar enigszins argwaan voor kon hebben, is na twee dagen droog van tafel geveegd. Een slag in het gezicht van de pessimist in mij. Nah!
Gepakt en gezakt (23,6 kg in de hand en nog eens 8,7 killo’s op m’n rug om precies te zijn) spuwt een Airport Bus me uit op Rautatientori Square. Lost in translation strompel ik mijn jeugdherberg binnen. Niet dat ik hier geen kot heb, maar als een echte globe trotter wou ik eerst de stad leren kennen vooraleer ik met school moest beginnen. Kotsleutel zou ik toch pas zaterdag krijgen.. (of dat was toch het plan).
Hoe dan ook, een handvol uren en een dozijn kilometers in de benen later zit ik met Melissa (onsubtiel beschonken door geparfumeerde cider), Janne (vrolijke Fin) en Heidi (Franstalige Britse met Duitse naam die Spaans-Russisch studeert in St.Petersburg maar wegens een verkeerd visum vastzit in Helsinki) rond de tafel. Al bij al vallen de Finse pintprijzen trouwens nog mee. Vijf euro vijftig klink waarschijnlijk veel, maar voor een halve liter betaalde ik het graag. Meer zelfs, het is niet bij één gebleven.
Een dag later zou zelfs blijken dat we in het hippe centrum bijna dubbel zoveel betaalden als in de goedkope “achterbuurt” van Helsinki. (Niet te verwarren met de slums van Brussel, deze achterbuurt is nog steeds de Dansaertstraat met wat verloren gelopen hoeren. Goeie pizza’s trouwens!)
Over Helsinki gesproken.. Misschien ligt het aan het nieuwe, misschien aan de Scandinavische lucht, maar Helsinki heeft nu al mijn hart gestolen. Door de stad wandelen (een half-time bezigheid ondertussen) is heerlijk. Helsinki straalt rust uit. Je kan het nog het best omschrijven als een smeltkroes van antieke van Brugge, de fietsers van Amsterdam, het water van Barcelona en het hippe van Londen.
Jep, de Finnen zijn hippe vogels. Dat mag ook wel als je jezelf wereldstad van design noemt. Nergens zag ik zoveel verschillende kledingstijlen op een hoopje. (Betrekkelijk veel emo’s ook.. die zal ik er bij moeten nemen..)
Ik had zowaar gisteren al mijn kotsleutel in handen, wat betekende dat ik al in Kannelmâki (mijn kotwijk) kon slapen. Enkele weken geleden had ik echter een Couch Surf-afspraak gemaakt met Ranjit (33), een rijzige Indiër van het minder heterogene soort die het zeker voor het onzekere genomen heeft en eeuwig student blijft. En zo wou het lot dat ik twee dagen in zijn omgeving heb vertoefd. Dat beviel mij trouwens ten zeerste. Zodanig zelfs dat ik hem morgenavond opnieuw zie bij Konrad (een Iers ogende Pool met teveel piercings voor zijn gezicht. Huh?!). Don’t worry Eva, volgens Facebook is Ranjit “engaged with Georgi Ossipov” :)
Kameraden,
Ik groet u!
Brecht
>> Woensdag, in Bar Enjoy, Helsinki Centrum.
>> Donderdag, met Ranjit aan Lake Matalajärvi in Espoo.
>> Nacht 1, dorm room van Hostel Erottajanpuisto
Posts
