Ik liet jullie achter bij Konrad, de Poolse dwerg die met tranen in de ogen en vodka in de hand Helsinki moest verlaten voor de kasseien van Krakow. Dat is alweer twee weken geleden en lijkt slechts een kruimel van het hele verhaal...
Gezichten komen en gaan. Uitwisselingstudenten zijn een ras apart. Met die glimlach tot achter hun oren en “Hi, I’m from X” in de aanslag nemen ze zo’n open gedaante aan, dat je echt moeite moet doen om ze te ontwijken. Niet dat ik dat gedaan heb, integendeel zelfs, maar je zou af en toe blij zijn om ook eens met een ingetogen Fin te kunnen praten. Nu ja, ingetogen.. Finnen gaan er steeds vanuit dat ze je storen als ze je aanspreken en zullen dat dan ook zelden uit eigen beweging doen. Maar na de eerste de beste ijsbreker zijn ze bijzonder open en gastvrij. U voelde mij al komen..: zo was er eens Mikael Wallvik. Een rasechte Fin met een levensverhaal als een roman. Mikael nodigde mij en Benjamin (zijn verhaal krijg je straks) uit bij z’n thuis. Een uitgebreide kijk in de barkast (die van zijn moeder nota bene) later kende ik de hele Finse geschiedenis alsook die van zijn familie. Wist je trouwens dat Finnen betaald worden om te studeren? En hoe langer ze al gewerkt hebben, hoe meer ze krijgen. Eat that, Pascal Smet.
Mag ik u aan mijn flatmates voorstellen? Zie hier Benjamin Cheung, bedeesde jonge heer uit Hongkong en doorgaans hilarisch. Culturen verschillen, dat staat nu wel vast. Een greep uit de dingen die ik hem de laatste twee weken heb moeten leren: zo had hij nog nooit van afwasmiddel gehoord, een vreemd geel goedje. Ik heb hem ook moeten leren hoe en wanneer wij Europeanen dansen en dat komkommers om op te eten zijn... Toffe peer voor de rest.
Terry, geboren en getogen Amerikaan uit Oklahoma City die eigenlijk John heet, leeft ook in ons luxeappartement. Hij heeft een of andere varkensgriep meegebracht en ziekt uit.
Ik voel me ondertussen al zo Fins als een gemiddelde eland. Woon-stad verkeer doe ik met de trein die me op een kwartier in het hart van de stad brengt. Alleen ’s nachts moet ik op zoek naar alternatieven, gelukkig genoeg lucky bastards met een appartement in het centrum. Duitsers zijn gastvrije mensen!
Depressies krijg je hier niet alleen van de duisternis. Ter illustratie: ik jaag er op dit moment elke week een maandbudget door. Kwestie van u niet enkel op rozengeur te trakteren: andere frustraties zijn wachtrijen (een nationale sport, ik zwéér het u!), verplichte vestiaires ook al heb je geen jas en Finse appelcider. Voor de rest enkel loftrompetgeschal. Of zoiets.
Tot zover dit ongestructureerd en onvolledig relaas.
Volgende aflevering meer van dat!
Fotografisch materiaal:
View from window
Midnight picnic
Final European Women Football Champions @ Olympic Stadium
Benjamin
Paal :)
Moritz, hiphop collector en beardo uit l'allemagne. In Nuuksio.
Look, i'm a tree!
Precies echt.. Carla kaka & Caroline
Opening van het academiejaar
Ze kunnen hun meren niet verstoppen. Zelfs niet pal in het centrum.
Ula en Kuba, Pools koppel uit Aberdeen
Lena. Vermoedelijk in party mood.
Laundry Day
Kleinste en tevens gezelligste koffiehuis van het noorden
oeps, da's eentje uit Parijs ;)
Night Swimming. Krimpend koud.
Ongetruceerd.
Posts
