The Wombats @ Botanique 26 maart

The Wombats: Botanique Brussel, 26 maart 2008
voor www.entertainment.be

Hitsige popdeuntjes en emmers zweet.

“Buideldier dat voorkomt in de bossen en bergachtige streken van Oost-Australië”. Zo wordt een wombat officieel omschreven. Een klein, lief, schattig knuffeldiertje dat moet ontstaan zijn door een ongelukkig huwelijk tussen een hamster, kangeroe en luiaard. Dat uitgerekend een band als The Wombats voor een dergelijke passief zoogdier als groepsnaam kiest is merkwaardig te noemen.

Op het podium doet het drietal uit Liverpool er namelijk alles aan om van het luie, lome wombat-imago geen spaander heel te laten. Adjectieven als hitsig, energiek en opgefokt komen nog te kort voor hun springerige activiteit die aan het gebruik van semi synthetische verboden tabletten deden denken.

Schuimende mondhoeken, emmers zweet. Voor wie het nog niet helemaal door had: er werd gedanst gisteren in de Botanique. En hoe. Onder het motto: Al wie dat niet springt... wipte de menigte het melkzuur in de benen.

Met 'A Guide To Love, Loss and Desperation' hebben The Wombats nog maar één full-cd achter hun naam staan, maar met de hulp van hype opkloppende Britse popmagazines zijn ze in geen tijd uitgegroeid tot voortrekkers van de oehoe-oe springpop. Als zoiets al bestaat...

Hoe dan ook, woensdag werden hitsingles 'Dance to Joy Devision' en 'Kill the Director' woord voor woord meegescandeerd. De jeugd valt blijkbaar met bosjes voor deze kleurrijke en übervrolijke jongens. Ze hadden zonder probleem een dozijn groupies mee backstage kunnen nemen.

Na een feestje volgt meestal een kater. Liefst de ochtend nadien en niet op de avond zelf al. Daar moeten The Wombats voor opletten. Hoe opzwepend ze in het begin ook klonken, de weinig afwisselende drums begonnen na een handvol songs als goedgemikte dreunen tegen de slaap te voelen.

De zoveelste woohoos en yeahyeahs krijg je na drie kwartier ook al niet meer zo vlot naar binnen en de monotone, van dik Brits accent voorziene zanglijnen van Matthew Murphy hadden op de duur meer weg van schrapend krijt op bord.

Maar goed, de jongens hielden het op een uur de ziel uit het lijf spelen en daarvan was het drie kwartier zwaar feesten. Het jonge publiek genoot met volle teugen, zweette zowaar nog meer dan de bandleden en kijken ongetwijfeld al uit naar hun beloofde volgende passage op de zomerfestivals.

myspace.com/thewombatsuk
www.thewombats.co.uk